Het is ondoenlijk in een overzicht als dit alle giftige stoffen voor huisdieren onder de loupe te nemen. Wij beperken ons dan ook tot een aantal stoffen waar dierenartsen in deze omstreken in de praktijk het meest mee worden geconfronteerd. Algemeen geldt dat ondanks de paniek reactie van de eigenaar een telefonisch contact met uw dierenarts vóór het spoedconsult verstandig is. Breng bovendien altijd de verpakking van de vermoedde boosdoener mee opdat de werkzame stoffen kunnen worden nagegaan.

 

 

GEBRUIKSARTIKELEN

Diverse stoffen welke tegen ongewenste gasten worden gebruikt in huis en tuin kunnen helaas een grote aantrekkingskracht hebben op onze huisdieren. Rattenkruid en muizengif behoren zeker tot de top tien. De moderne preparaten in deze categorie bevatten overwegend een ontstollingsmiddel als werkzaam bestanddeel. Bij vergiftiging hiermee kunnen na enige uren tot dagen niet te stelpen (en dus fatale) bloedingen optreden. Denk ook aan het veroberen van een vergiftigde muis door uw kat.... Gelukkig bestaat hiervoor een antidotum (tegengif), en wel vitamine K, dat dan ook door uw dierenarts zal worden ingezet.

 

Vroeger werd als ongedierte bestrijder ook wel thallium als werkzame stof ingezet. Huisdieren welke dit opnamen kregen op termijn te maken met ernstige haaruitval, tot kaalheid toe.

 

Bestrijdingsmiddelen tegen mollen maar ook wel tegen ratten en roofdieren bevatten nogal eens het klassieke barbaarse gif strychnine. Dit wordt sporadisch door kwaadwillenden misbruikt tegen huisdieren (met name honden), die hiervan binnen 3 uur na opname zullen verkrampen, verstijven en tenslotte stikken. Een en ander gaat snel en vaak is er nauwelijks tijd tot een diagnose te komen. Indien net gebeurd kan inductie van braken soms erger voorkomen. In een meer gevorderd stadium is een langdurige totale narcose te overwegen. De prognose is somber.

 

Een antidotum bestaat er helaas niet voor slakkengif, dat veelal als werkzame stof metaldehyde bevat en huisdieren kennelijk goed smaakt. Als dit reageert met maagzuur wordt een stof gevormd welke het zenuwstelsel aantast. Symptomen zijn dan ook trillen tot complete convulsies, speekselen en in een later stadium ademhalingsproblemen. Opname bij uw dierenarts die hoofdzakelijk op een symptomatische behandeling is aangewezen zal in de meeste gevallen noodzakelijk zijn en de afloop kan fataal zijn. Er bestaan tegenwoordig slakkenkorrels op biologische basis welke bij de aanwezigheid van huisdieren de voorkeur verdienen.

 

Een andere boosdoener is anti-vries vloeistof. Deze bevat ethyleen glycol (ook in remvloeistof aanwezig) en is smakelijk voor zowel hond (vooral jonge reuen) als kat. De symptomen komen in eerste instantie overeen met die van dronkenschap: dorst, wankelen, braken, depressie - vaak reeds een uur na opname. Op iets langere termijn (het slachtoffer lijkt dan soms in eerste instantie weer wat te herstellen) kan onherstelbare schade aan de nieren het gevolg zijn, vaak met de dood als gevolg. Onmiddellijke hospitalisatie is essentieel. Indien verantwoord zal getracht kunnen worden de patiënt te laten braken ter verwijdering van restanten. Daarna is een adequate vochtvoorziening van primair belang en moet verzuring van het bloed worden tegengegaan.

 

 

CHOCOLADE

Een apart hoofdstuk, voornamelijk met betrekking tot de hond, vormt het genotmiddel chocolade. Dit is voor uw hond kennelijk even smakelijk als voor de mens en elk jaar weer worden wij geconfronteerd met compleet veroberde chocoladeletters, paaseieren en wat dies meer zij. Deze lekkernij bevat bepaalde alkaloïden (vooral theobromine) welke maag- darmklachten, zenuwverschijnselen en hartproblemen met zich mee kunnen brengen. Met name dit laatste kan fataal zijn. Indien snel ontdekt kan het voldoende zijn het dier te laten braken. Zo niet dan zal de behandeling zich toespitsen op onderdrukking van zenuw- en hartproblemen.

 

 

GENEESMIDDELEN

Uiteraard kunnen vele geneesmiddelen in een te hoge dosering giftig zijn voor de recipiënt. En dat gebeurt al snel wanneer men medicijn bestemd voor mensen op eigen houtje gaat toedienen aan huisdieren: probeer dit nooit! Doorgaans wordt op lichaamsgewicht gedoseerd, maar lang niet elk medicijn is geschikt voor elk dier. Zo heeft het toedienen van een alledaags middel als paracetamol aan een kat doorgaans fatale gevolgen (raadpleeg onmiddellijk uw dierenarts!).

 

Ook kan bijvoorbeeld bij infecties niet ieder antibioticum straffeloos aan elke diersoort worden verstrekt. Zo kan de darmflora van een knaagdier compleet van slag raken bij gebruik van bepaalde penicillines. Ook wanneer een dier allergisch blijkt voor penicilline (of een ander geneesmiddel) dan kan herhaalde toediening daarvan ernstige gevolgen hebben.

 

Alhoewel met betrekking tot bestrijdingsmiddelen het toelatingsbeleid vooral op veiligheid is gericht levert ook deze categorie medicijnen jaarlijks intoxicatie slachtoffers. Het betreft hier onder andere diverse soorten anti-vlooien poeders en sprays. Zogenaamde cholinesterase remmers zijn vaak de werkzame bestanddelen en zorgen in een te hoge concentratie vooral bij katten voor b.v. nauwe pupillen, speekselen, trillen, braken en benauwdheid. Afhankelijk van de ernst zal vaak hospitalisatie noodzakelijk zijn. Voor zover de vacht betrokken is zal het dier gewassen moeten worden en zullen de nodige medicamenten of zelfs zuurstof noodzakelijk zijn.